به نقل از خبرگزاری شهر خبر
به گزارش اکوایران، توسعه‌دهندگان بدهکار بخش مسکن چین، طی دو سال به طور گسترده‌ای سرکوب شدند ولی اقدامات اخیر دولت چین برای این گروه مهلت پرداخت ایجاد می‌کند؛ با این وجود سازندگان خُرد بخش مسکن، برای بقا در این صنعت هنوز در حال تقلا کردن هستند.
نمونه‌ای که می‌توان به آن اشاره کرد، «شرکت توسعه سیچوان لانگوانگ» است که سازنده ساختمان‌های مسکونی و و دفاتر مستقر در شهر جنوب غربی چنگدو است.
لانگوانگ از اوایل سال ۲۰۲۱ حدود ۹۰ درصد از نیروی کار خود را کاهش داده و در پایان سه ماهه سال قبل ۱۱.۷ میلیارد یوان (۱.۷ میلیارد دلار) زیان انباشته گزارش کرده است. درحالیکه این شرکت برای بقا سخت تلاش می‌کند، دارایی‌های خود را می‌فروشد و «یانگ وزونگ» – رئیس ۲۷ ساله شرکت – به ده‌ها شرکت بزرگ املاک و مستغلات و سایر سرمایه‌گذاران بالقوه برای جذب کمک مالی مراجعه کرده است. تماس‌ها تاکنون بدون موفقیت بوده است.
یانگ می‌گوید «اساسا بسیاری از ما در حال تلاش برای به دست آوردن زمان هستیم». هدف او در حال حاضر آن است که مجموعه‌اش را حفظ کند و در عین حال در جست‌وجوی راهی رو به جلو با ابزار بازسازی، سرمایه‌گذاری استراتژیک یا چرخش بازار است.
از اواسط سال ۲۰۲۰، سیاستگذاران اقداماتی را برای کاهش اثر ریسک حباب دارایی‌ها در اقتصاد انجام داده‌اند. اقداماتی نظیر محدود شدن وام‌دهی توسط بانک‌ها و محدود کردن استقراض توسعه‌دهندگان برای بسیاری از شرکت‌های کوچک و متوسط، آثار وحشتناکی داشته است.
بازار املاک چین یک بازار گسترده و متلاشی شده است که وجود بازیگران کوچک برای سلامت بخش‌های بالادستی و پایین‌دستی و رشد اقتصادی بسیار مهم هستند.
«زرلینا زنگ» – تحلیلگر ارشد اعتبارات در شرکت مسئولیت محدود سنگاپوری کردیت سایتز – می‌گوید: بازیگران محلی که از کلیدی‌ترین شرکت‌کنندگان فروش زمین بوده‌اند، برای شرایط مالی دولت‌های محلی، مهم هستند.
دسترسی به خطوط اعتبار تا حدود زیادی محدود شد و فروش خانه هم در سایه کووید کاهش پیدا کرد؛ به همین دلیل بسیاری از توسعه‌دهندگان از جمله «اورگراند» که از بزرگترین شرکت‌هاست، موفقیت بازپرداخت بدهی نشدند و مجبور شدند ساخت و ساز برخی پروژه‌ها را متوقف کنند.
«لانگوانگ» هم از جمله شرکت‌هایی است که مجبور به انجام هر دو مورد شده است. شرکت‌های توسعه مسکن، غالبا تجارت خانوادگی هستند و شرکت لانگوانگ هم از این قاعده مستثنی نیست. یانگ که در شهر چنگدو بزرگ شده است، شاهد بوده که پدرش بهترین استفاده را از بازار رو به رشد مسکن برده و لانگوانگ را از یک شرکت کوچک تولیدکننده قطعات خودرو تبدیل به یک مجتمع بزرگ متمرکز بر حوزه املاک تبدیل کرده است.
یانگ در ژوئن ۲۰۲۱ جانشین او شد. این اتفاق درست چند هفته پیش از آن افتاد که شرکت مجبور به نکول بدهی‌هایش شد. یانگ که از سن واقعی خود سال‌ها بزرگتر به نظر می‌رسد و حتی در هنگام توصیف یک بحران، خونسردی خود را حفظ می‌کند، می‌گوید «ما به طور پیش‌فرض یکصد پروژه داشتیم که در ۷۰ شهر متوقف شده است». این یک بن‌بست است و سهامداران می‌خواهند زیان خود را کاهش دهند.
بحران گسترده
سهام لانگوانگ از زمان بحران بیش از نیمی از ارزش خود را ازدست داده است. این بحران در سراسر بخش مسکن چین گسترده شده و شاخص بلومبرگ که سهام سازندگان مسکن را ردیابی می‌کند، در دو سال گذشته بیش از ۴۰ درصد سقوط کرده است و اوراق قرضه دلاری در اختیار سازندگان مسکن دومین رکورد بدترین عملکرد را ثبت کرد.
سال‌ها قدرت اهرمی کسب سود در بازار مسکن و رشد بالای این بخش به کارآفرینانی مانند پدر یانگ آموخت که شرط‌بندی‌های بزرگ کنند. داستان او از این جهت که خانواده‌اش از جایگاه متوسط به ثروت قابل توجهی در سایه رونق املاک رسیده، برای بسیاری از هم‌نسل‌های او مشترک است، ولی به نظر می‌رسد این مسیر به سوی بسته‌شدن است.
دولت چین ریسک سیستماتیک امثال اورگراند را کاهش داده و تلاش‌ها را برای آرام کردن بخش مسکن ادامه می‌دهد.
دولت این کشور در ماه نوامبر برنامه‌ای ۱۶ ماده‌ای را برای کاهش مشکلات نقدینگی در این بخش ارائه و ماه قبل عنوان کرد که در آینده حمایت‌های بیشتری از این بخش وجود خواهد داشت. معامله‌گران در این شرایط به این بخش هجوم آوردند که باعث افزایش بیش از ۵۰ درصدی شاخص سهام شدند.
یانگ گفت که ما در حال مبارزه برای بقا هستیم ولی در انتهای راه روزنه‌های امید وجود دارد.
یانگ احساس می‌کند که در چالش‌های شرکتش غرق شده است. از هزاران کارمندی که لانگوانگ را ترک می‌کنند، تعداد زیادی بخش مسکن را برای همیشه رها کرده‌اند؛ برخی رستوران دایر کرده‌اند و گروهی هم راننده اشتراکی سواری شده‌اند؛ برخی در حال آموزش مجدد هستند و برخی دیگر بیکار مانده‌اند. تعدیل چند مدیر ارشد هم باعث شد برخی از آن‌ها تسلیم افسردگی شوند.
برای کنترل هزینه‌ها، حتی چیزهای کوچک هم مهم شده‌اند؛ با این حال یانگ می‌گوید که این شرکت بیش از ۹۰ درصد از پروژه‌های مسکن متوقف‌شده خود را با کمک میانجی‌گری دولت محلی از سر گرفته است.
مسئولان شهر، ذینفعان را برای مذاکره درباره نحوه تکمیل کار، پای میز مذاکره آورده‌اند. به عنوان مثال، توسعه‌دهندگان اول باید یک طبقه را به پایان برسانند تا سپس بتواند حقوق دریافت کنند و پس از آن اقدام به شروع کار در طبقه بعد کنند.
یانگ می‌گوید روزهای خوبِ گذشته باز نخواهد گشت و حتی بدون کمپین اهرم‌زدایی دولت، حباب بخش مسکن می‌ترکید. احتمالا در بلندمدت بخشی از توسعه‌دهندگان با یکدیگر ادغام شوند و الزاما تمام توسعه‌دهندگان کوچک نتوانند در بازار بمانند. در بلندمدت مطمئنا بخش مسکن به عنوان یکی از مهمترین بخش‌های اقتصادی باقی خواهد ماند ولی نقش کمتری در تولید ناخالص داخلی ایفا خواهد کرد و کمیت به نفع کیفیت کنار خواهد رفت.
